محبوب
۱اے محبوبې، تۀ څومره ښائسته ينه.
تۀ څومره نازنينه ينه.
د نقاب نه شاته ستا سترګې ګوګوشتکې دينه.
ستا زلفى وَل وَل لکه د چېلو د رمو په شان دينه،
چې د جِلعاد د غرۀ نه لاندې راکوزيږينه.
۲ستا غاښونه د سپينو ګډو په شان دينه،
چې تازه ترې نه وړۍ اخوا شوې وينه،
او تازه لمبولے شوے وينه.
هر يو غاښ دې د بل سره جوړه دېنه،
يو هم کنډم شوے نۀ دېنه
۳شونډې دې تکې سرې دينه،
خولۀ دې ډېره ښُکلې ښکارينه.
ستا اننګى د نقاب شاته لکه د ګلابى انار ځليږينه.
۴ستا غړۍ دومره ښائسته ده لکه د داؤد د ښار مناره،
چې د زرګونو بهادرانو په ډالونو باندې شوې وى سينګاره.
۵ستا سينې لکه د هوسو د جوړه بچو په شان دينه،
چې د لاله په ګلونو کښې څريږينه.
۶د دې نه وړاندې چې د سحر باد ولګيږينه
او د شپې تيارۀ چې په ختمېدو شينه،
زۀ به د مُر غر ته ورمنډه کړمه
او د لوبانو غونډو ته به لاړه شمه.
۷زما محبوبې، ستا ښائست کامِل دېنه،
په تا کښې هيڅ عېب نشته دېنه.
۸زما ناوې، د لبنان نه ما سره راشه،
د لبنان نه ما سره راشه.
د امانه د غرۀ د څوکو نه راکوزه شه،
د حرمون او د سنير د څوکو نه ما سره راکوزه شه،
د زمرو د غارونو او د پړانګانو د غونډو نه راکوزه شه.
۹اے زما دُنيا، اے زما ناوې، زما نه دې زړۀ وړے دېنه،
د سترګو په يوه اِشاره دې ما نه زړګے وړے دېنه،
او د اميل يو غمى دې ما نه زړګے وړے دېنه.
۱۰زما دُنيا، زما ناوې زۀ ستا په مينه کښې څومره خوشحاله يمه،
د ميو نه څومره خوشحالونکى ده ستا مينه،
او ستا خوشبو د هرې مصالحې نه څومره ښۀ ده.
۱۱زما ناوې، ستا د شونډو نه د شاتو د ګبين په
شان خوږوالے راڅاڅيږينه،
ستا د ژبې لاندې شات او پئ پراتۀ دينه،
ستا د جامو نه لکه د لبنان د دِيار په شان خوشبو راځينه
۱۲اے زما محبوبې، تۀ زما بنده باغيچه ينه،
تۀ زما دُنيا ينه، او زما ناوې ينه،
زما پټ باغ، زما پټه چينه ينه،
۱۳تۀ لکه د انارو باغيچه ينه،
د مزېدارو مېوو نه ډکه ينه،
او خوشبو دې لکه د مشکو او عنبرو په شان ده نه،
۱۴چرته چې د مشکو، زعفرانو، دارچينو
او هر قسمه مصالحو بوټى پېدا کيږينه،
او عُود، مُر او لوبانو خوشبوداره عطر پېدا کيږينه.
۱۵تۀ د باغ چينه ينه،
تۀ د تازه اوبو کوهے ينه
چې د لبنان د غرونو نه رابهيږينه.
محبوبه
۱۶اے د شمال باده، راوالوځه،
اے د جنوب باده راشه،
زما په باغ باندې راوالوځه
او د هغۀ خوشبو هرې خوا ته خوره کړه.
زما جانانه خپل باغ ته راشه،
او د هغې ښُکلې مېوې وخوره.
