پينځلاسام ساباق
فرشتې او اخري بالوګونې
۱بيا مو په اسمون کې يوه بله غوټه او حيرونه وينکيې ناخشه وليدله. وولته اووه فرشتې وې چې اووه بالوګونې ورسره وې. دا اخري بالوګونې وې، دې ځکه چې په دا سره دې خدائ قهر او غضب اخير ته راسيژي.
۲مو دې شيشې په رانګ سمندر وليد چې يور ورسره يو ځوئي و. وولته مې اغا خالک وليدل چې په ځناور او دې يغ په بت او دې يغ دې نوم په شميره بندې يې بارائي ميندلئ و. اغا دې شيشې دې سمندر تر څانګ ويلوړ و او په لوسينه کې يې اغا ربوبينه وي چې خدائ وير کړي وي. ۳اغي دې خدائ دې خيذماتګور موسیٰ سندره او دې وري سندره ويله:
”اې تيشتنه، اې مطلق قادره خدايه!
څومره ستر او عجيبه دي دې تو کورينه
صادقې او رشتينيې دي دې تو ليارې
اې دې قومينې بادشا!
۴څوک دائي چې ونه ډاريژي دې تو نه، اې تيشتنه
او دې تو دې نوم ثنا او صفات ونه کو؟
دې ځکه ګوشائي ته يې چې سپيڅلئ يې
رو و شي ټول قومينه او دې تو عبادت و وکو
دې ځکه ليدلي ټولې دي دې تو دې صداقت کورينه“
۵په دا نه دې ورستې مې وليدل چې دې خدائ کير يعني سپيڅليې خيمه په اسمون کې خلوصه شوه، ۶او دې يغې نه اووه فرشتې دې اووه بالوګونې سره روواتلې چې پوک او چړکيدنکي دې کتان جومې يې وغستيې وې او دې سرې زارې پټئ يې په خپلې سينې بندې بادلې کړيې وې. ۷بيا په يغې څالورې اسموني ژواندي سوريې کې يو اغا اووه فرشتې ته دې سرې زارې اووه جامينه ويرکړل چې اغا دې خدائ دې قهر او غضب نه ډاک وي، يعني اغا خدائ چې ار وخت و ژواندائي وي. ۸بيا دې خدائ کير دې خدائ دې جلال او قدرات دې ليګي نه ډاک شه او تر يغې پره ايڅوک نه شول ويرنناوتلائي، ترڅو چې دې يغې اووه فرشتې اووه بالوګونې اخير ته نه وي راسيدليې.