شپوړاسام ساباق
۱مو دا شايون توس ته دې دغې دې پوره وويل چې ايمون دې لوس نه وير نه کئ. ۲اغا و توس دې عبادتخانې نه ورړه کو او داسې وخت و روشي چې څوک چې توسې مړه وي نو اغا و ګمون کو چې په داغا کور سره يې دې خدائ خيذمات کړائي دائي. ۳اغا و دې توسې سره داسې کورينه کو، ځکه چې اغا نه پلور پيژاني او نه مو. ۴دا شايون مې دې دغې دې پوره توس ته وويل چې کله دې دئ دې واک وخت روشي نو توس ته و دې مو خبرې در يودې شي.
دې روح القدس چار
مو دا شايون په اوال کې توس ته نه وويل دې ځکه چې زه په خپله دې توسې سره ومه، ۵خو زه ويس اغا چا ته وير څمه چې زه يې رو لاژلئ يمه او توس يو هه دې مو نه دا پشتنه نه کئ چې ته چيرې څې؟ ۶مو چې توس ته کيم څه وويل په اغا بندې دې توسې زړينه غمجن شول. ۷خو زه توس ته اقيقات يايمه چې دې مو تاګ دې توسې دې پوره شه دائي ځکه که زه چيرې لوړ نه شمه نو توس ته و مراسته کاوينکائي رو نه شي. خو که زه لوړ شمه بيا اغا و توس ته دير ولاژمه. ۸کله چې اغا روشي، بيا دې دغې دنيو خالک ته و دې ګناه او دې خدائ دې صداقت او پئصالې په حق کې اقيقات شکاره کو. ۹دې دنيو خالک دې ګناه په حق کې غلط فکر لري ځکه چې اغا په مو بندې ايمون نه روري. ۱۰اغا دې صداقت په حق کې غلط فکر لري، ځکه چې زه پلور ته څمه او نور و مي نه ووينئ، ۱۱دئ دې خدائ دې پئصالې په حق کې هه غلط فکر لري ځکه چې دې دغې دنيو واکمن ليا دې مخته نه محکوم کړائي شوائي دائي.
۱۲ډيرې نورې خبرې دي چې بايد توس ته يې وکمه خو ويس يې توس دې ارويدلې طاقات نه لرئي. ۱۳خو کله چې دې اقيقات روح روشي نو توس و دې اقيقات طاراپ ته بوځي. اغا و دې خپله ځون نه خبرې نه کو بلکې څه چې اغا ووري اغا و يائي او په روتلينکيې وخت کې چې کيم څه کيژي توس و په خبر کو. ۱۴اغا چې دې مو نه کيم تعليم تر لوسه کاوي نو توس و په اغا بندې خبره وي او په داغا رانګ و دې مو جلال شکاره کاوي. ۱۵دې پلور سره چې کيم حکمت دائي اغا دې مو هه دائي، نو په دا خاطر مو وويل چې زه چې روح القدس ته کيم تعليم وير کاومه اغا و يې ووخلي او توس و په اغا بندې خبره وي.“
دې توسې غم و په خواشولي بادال شي
۱۶عيسیٰ خپل شاګردون ته وويل، ”دې لژ وخت دې پوره و توس نور مو نه ووينئ، خو لژ ساعت دې ورستې و مو بيا ووينئ.“ ۱۷ځنې شاګردونې يوه بل ته سره وويل، ”دې دغې خبرې نه دې يغ ماطلاب څه دائي چې ويايي: ’دې لژ وخت دې پوره و توس مو نه ووينئ خو لژ ساعت نه ورستې و مو ووينئ‘ او ’دا دې ځکه چې زه پلور ته وير څمه؟‘“ ۱۸يغې وويل، ”دې دغ لژ وخت نه چې عيسیٰ دې يغې په حق کې خبرې کو څه ماطلاب دائي؟ ميژ نه پئيژي چې اغا دې څه شي په حق کې دا خبرې کو.“ ۱۹عيسیٰ پوئي شه چې اغا غوړي چې دې دغې په حق کې پشتنه ځنې وکو، نو اغا ته يې وويل، ”ايا توس دې دغې په خاطر دې يو بل نه پشتنه کئ چې دې مو دې دغې خبرې نه ماطلاب څه دائي چې توس و دې لژ وخت دې پوره نور مو نه ووينئ خو لژ وخت نه دې ورستې و مو بيا ووينئ؟ ۲۰په يقين سره زه توس ته دا يايمه چې توس و ژوړئي او وير و کئ خو دنيو و خواشوله وي. توس و خفا وائي خو دې توسې غم و په خواشولي بادال شي. ۲۱يوه شځه دې ماشوم دې زيژه ولې په وخت کې ډير داړدينه وزغمي، خو کله چې ماشوم پئيدو شي بيا اغا خپل داړدينه ويرا وي، ځکه چې اغا خواشوله وي چې يو انسان يې دنيو ته رو وړائي دائي. ۲۲توس هه ويس غمجن يئ خو زه و بيا توسې ووينمه او زړينه و مم خواشول شي او ايڅوک نه شي کړلائي چې دا خواشولي دې توس نه ووخلي. ۲۳کله چې اغا وريځ روشي بيا توس و دې مو نه ايڅ سول نه کئ. په يقين سره زه توس ته دا يايمه چې که چيرې توسې دې مو په نوم دې پلور نه ار څه وغوړئي بيا توس ته و يې دير کو. ۲۴دې ويسه پوره توسې دې مو په نوم ايڅ شائي نه دائې غوشتئې، وغوړئي بيا توس ته و دير کړل شي، تر څو دې توسې خواشولي پيره شي.
په دنيو بندې بارائي مينده وال
۲۵مو توس ته په مثالينه کې خبرې کړلې، خو داسې وخت و روشي چې نور و توس ته په مثالينه کې خبرې نه کمه، بلکې په جاواته سره و توسې ته دې پلور په حق کې خبرې کمه. ۲۶کله چې اغا وريځ روشي بيا توس و دې مو په نوم يغ ته سول وکئ او مو ته و دې دغې ضرورات نه وي چې دې توسې په خاطر يغ ته سول وکمه. ۲۷ځکه چې په خپله په پلور بندې توس ګرون يئ، ځکه چې زه په توس بندې ګرون يمه او په دا بندې توسې ايمون رو وړائي دائي چې زه دې خدائ دې طاراپ نه روغلائي يمه. ۲۸زه دې پلور دې طاراپ نه داغا دنيو ته روغلائي يمه او ويس دنيو پريژدمه او پلور ته وير څمه.“
۲۹بيا دې عيسیٰ شاګردونې وويل، ”ته ويس جاواتې خبرې کې او دې مثالينې نه کور نه وخلې. ۳۰ويس ميژ پئيژي چې ته دې ار څه نه خبر يې او لازمه نه دو چې څوک دې تو نه دې څه شي په حق کې پشتنه وکو. بيا دې دغې دې اماله ميژ ايمون لري چې ته دې خدائ دې طاراپ نه روغلائي يې.“ ۳۱عيسیٰ دئ ته وويل، ”ايا توس ويس په مو بندې پيره ايمون لرئي؟ ۳۲کسئ، اغا وخت رو راون دائي او بلکې رو راسيدلائي دائي چې توسې ټول و خوره ووره شئ او خپل کورينه ته و لوړ شئ او مو و ګوشائي پريژدئي. خو بيا هه زه ګوشائي نه يمه، ځکه چې پلور رو سره دائي. ۳۳مو دا ار څه دې دغې دې پوره توس ته وويل ترڅو په مو کې سلامتيا ولرئ. په دا دنيو کې و توسې ځاوريژئي او کاړيژئي و. خو زيړاور پنډيژئي! ځکه چې زه په دنيو بندې بريولئ شوائي يمه.“