دې بپتسمه ويرکاوينکي يحيیٰ تعليم
(مرقوس ۱:_۱_-_۸ او لوقا ۳:_۱_-_۱۸ او يوحنا ۱:_۱۹_-_۲۸)
1 په اغا وريځې کې بپتسمه ويرکاوينکائي يحيیٰ روغائي او دې يهوديې په داشته کې يې تعليم ويرکاوه او ويل يې: 2 ”توبه وکوژئ، ځکه چې اسموني بدشائي رونژدې دو.“ 3 دا اغا څوک دائي چې اشعيا نبي دې يغې په حق کې خبرې کړې وې او ويلي يې وي:
يو څوک سيرې وائي په داشته کې
کئ تايوره دې تيشتن دې پوره ليار
ليار کئ سامه دې يغ دې پوره
4 يحيیٰ و داسې جومې ووغستې چې دې ايش دې واړئي نه جوړې شويې وې او دې څارمنې کمرباند و يې په ملا بدلوو او ملخون او دې ځنګل ګيمنه و يې خواروک و. 5 خالک و دې يروشلم او ټولې يهوديې او دې اردن سيند ته دې نژدې سيمې نه يغ ته روتلل. 6 يغې و په خپلې ګونائينې اقرار که او دې اردن په سيند کې يې دې يحيیٰ په لوس بپتسمه ووخستله.
7 خو کله چې يحيیٰ وليدل چې ډير فريسيون او صدوقيون دې بپتسمې دې وخاستلې دې پوره روڅي، بيا اغا ته يې وويل: ”اې دې مانګارې باچيونې! توس ته چا خبر دارائي دير کړائي دائي چې دې روتلينکي غضاب نه وتشتئ؟ 8 بيا داسې کورينه وکئ چې دا وشائي چې توس دې ګونائينې نه توبه ياستليې دو. 9 دې خپلې ځانې سره داسې مه يايئ چې په ميژ و ايڅ نه کيژي، دې ځکه چې ابراهيم دې ميژ نيکه دائي. زه توس ته يايمه چې خدائ کړائي شي دې دغې تيژې نه هه ابراهيم ته الودينه پيدو کو. 10 دا ويس دې ونې بيخينې ته تبر نيول شوائي دائي او اره ونه چې شه ميوه نه نسي اغا و واله شي او په يور کې و وچاوله شي. 11 زه توس ته دې توبې ياستلې په خاطر په يبه بندې بپتسمه ديرکاومه، خو په مو نه ورستې چې څوک رو راون دائي، اغا په مونه ډير زوراور دائي. زه دې يغې دې څاپلئ دې روچګاولې لائق هه نه يمه. اغا و توس ته په روح القدس او په يور بپتسمه ديرکو. 12 يغ خپله درې خشيې په لوس کې نيولې دو او په اغا بندې و خپل درماند پوکا وي. غانم و په ګودام کې ټوله وي، خو پيړ و په اغا يور کې سويځاوي چې ايڅ کله نه مړ کيژي.“
عيسیٰ بپتسمه ووخلي
(مرقوس ۱:_۹_-_۱۱ او لوقا ۳:_۲۱_-_۲۲)
13 بيا عيسیٰ دې جليل نه دې اردن سيند ته روغائي چې دې يحيیٰ په لوس بپتسمه ووخلي. 14 يحيیٰ کوشش وکه چې اغا دې دغ کور نه مانې کو او ورته ويې ويل: ”پچار دو چې زه دې تو په لوس بپتسمه وخلمه، خو ته موته روڅې؟“ 15 خو عيسیٰ په ځاوب کې وويل: ”پريژده چې ويس داسې وشي، دې ځکه چې دا دې ميژ دې پوره شه دو چې دې خدائ راضو پيره کي.“ بيا يحيیٰ ومنله. 16 کله چې عيسیٰ بپتسمه ووخستله، بيا په مخ دې يبې نه رو ووته. بيا دې اسمون دروزه خلوصه شوه او يغ دې خدائ روح وليده چې دې کاوتارې په شکل رونازل شه او په يغ بندې کشينوست. 17 بيا دې اسمون نه يو اووز روغائي او ويې ويل: ”دا دې مو ګرون زيائي دائي چې زه ځنې خواشول يمه.“