څوارلاسام ساباق
عيسیٰ يوه بيمور ساړي ته شفا ويرکاوي
۱دې سبت په يوه وريځ عيسیٰ دې ماړئي خواړلې دې پوره دې فريسيونې دې ډالې دې يوه مشر کير ته لوړ شه او وولته خالکې په ځير اغا ته کاتل. ۲وولته عيسیٰ ته مخومخ يو ساړائي ويلوړ و چې دې پړسوب په بيمورئي وخته و. ۳عيسیٰ دې شريعت دې عالمونې او فريسيونې نه پشتنه وکړه، ”ايا دې سبت په وريځ دې بيمورونې روغاول راوو دي که نه؟“ ۴خو اغا غلي پوتې شول. بيا عيسیٰ اغا ساړائي په لوس ونيوه، اغا يې روغ که او ريخصات يې که. ۵بيا عيسیٰ دې يغې نه پشتنه وکړه، ”که چيرې دې سبت په وريځ په توس کې دې کيم چا زيائي ليا غويه کيي ته ولويژي، بيا ايا اغا و يې په مخ روو نه بوسي؟“ ۶خو دې يغې سره دې يغ ځاوب نه و.
عاجزي او ولما پالنه
۷کله چې عيسیٰ وليدل چې ځنې ولمانې کوشش که چې ځونينې دې پوره تر ټول نه شه ځائينه ونسي، بيا اغا ته يې دا مثال رواړ: ۸”کله چې څوک توس ته دې ورو دې ولماستيه دې پوره بالنه ديرکو بيا دې مجلس په سار کې مه کشينئ، دې ځکه کيدائي شي چې په توس نه کيم بل ډير مهم ساړائي روبالل شوائي وي، ۹او دې توسې کوربه چې توسې دواسره يې روباللي يئ روشي او درته ويائي: ’خپل ځوئي دې دا ساړي ته پريژده.‘ بيا و وشرميژې او مجبور و شې چې په ټول نه دې ورستې ځوئي کې کشينې. ۱۰خو کله چې دې چا ولما شې، بيا لوړ شه او په ټول نه دې ورستې ځوئي کې کشينه، ترڅو کله چې کوربه روشي او درته ويائي: ’اې دې مو ملګريه! مخته کشينه.‘ په دا و دې نورې ټولې ولمانې په مخکې دې تو عزت وشي، ۱۱دې ځکه څوک چې خپل ځون ستر ګڼي، اغا و خور شي او څوک چې خپل ځون عاجز کو، اغا و سرلوړائي شي.“
۱۲بيا عيسیٰ خپل کوربه ته وويل، ”کله چې دې غارمې ليا دې لماشوم ماړئي دې پوره څوک روغوړې، بيا خپل ملګري ليا خپل وريڼه ليا خپلون ليا خپل مالدار ګاونډيون ته بالنه مه ويرکاوه، دې ځکه چې اغا و هه په څټ توته بالنه ديرکو او په دا رانګ و دې تو بادال پيره کو. ۱۳خو کله چې ولماستيه ويرکاوې، بيا غريبون، شيالون، ګوډون او ړوندون ته بالنه ويرکاوه. ۱۴بيا ته و بختاور يې، دې ځکه چې اغا دې تو بادال نه شي پيراکاولئ. خو دې قيامات په وريځ و خدائ تو ته دې نيکونې سره اجر ديرکو.“
دې سترې ولماستيې مثال
(متي ۲۲: ۱ - ۱۰)
۱۵کله چې دې حاضرې خالکې نه يو کاس چې په دسترخوان ورسره نوست و دا ورويدل، بيا عيسیٰ ته يې وويل، ”بختاور دائي اغا خالک چې دې خدائ په بدشائي کې و په ولماستيه کې کشيني.“
۱۶عيسیٰ يغ ته وويل، ”يوه ساړي يو ستره ولماستيه جوړه کړه او ډير خالک يې رو وبالل. ۱۷کله چې دې ماړئي وخت شه، بيا خپل نيکار يې په ولمنو پسې ولاژه چې ورته وويائي: ’روشئ، ار څه تايور دي.‘ ۱۸خو يغې ټولې بونې شيري کړي. اوال وويل: ’مو لژ منځکه وخستيې دو، بايد لوړ شمه او اغا ووينمه. مهربوني وکه دې مو وعذر ومنه.‘ ۱۹بل وويل: ’مو پينځه جوړې غويون وخستي دي او راون يمه چې اغا وکسمه، مهربوني وکه دې مو وعذر ومنه.‘ ۲۰او بل وويل: ’مو نويې ورو کړيې دو، بيا دې دغ اماله نه شمه ديرتلئ.‘ ۲۱نيکار په څټ روغائي او خپل مشر ته يې دا ار څه وويل. مشر ډير په قهر شه او خپل نيکار ته يې وويل: ’زر زر دې شار ليارې او چيلې ته ووځه او غريبون، شيالون، ړونده او ګوډون رواله.‘ ۲۲کله چې نيکار په څټ روګوډ شه، بيا ويې ويل: ’مشره! دې تو امر په ځوئي شه، خو بيا هه دې نورې خالکې دې پوره ځوئي شته.‘ ۲۳بيا مشر خپل نيکار ته وويل: ’دې شار نه دې ورچانې سړکينه او چيلې ته ووځه او خالک په زور رواله، ترڅو دې مو کير ډاک شي. ۲۴زه توس ته يايمه چې دې يغې خالکې نه چې اوال مې ورته بالنه ويرکړيې وه ايڅوک و هه دې مو دې ولماستيه خواند ونه څاکي.‘“
دې مسيح دې شاګردئ قيمت
(متي ۱۰: ۳۷ - ۳۸)
۲۵يو وور چې دې خالکې يوه ستره ډاله دې عيسیٰ سره راونه وه، عيسیٰ اغا ته مخ روړوه او ورته ويې ويل: ۲۶”که څوک موته روڅي او اغا دې خپل مور، پلور، خپلې شځې او الودينې، خوانديې او وريڼې او حتي دې خپل ځون نه هه دې مو سره زيوته مينه ونه کو، اغا نه شي کړائي چې دې مو شاګرد شي. ۲۷که چيرې څوک خپل صليب روونخلي او مو پسې رو نه شي، بيا اغا دې مو شاګرد کيدائي نه شي.
۲۸فرض کئ چې په توس کې يو څوک غوړي يوه موڼئ جوړه کو، ايا اغا و اوال نه کشيني چې خرچه يې جاواته کو، ترڅو وويني چې د يغ سره دامره پائسې شته چې اغا په سار ته وراساوي ليا نه؟ ۲۹که نه، بيا بيزل و يې کندي، خو و وه نه شي کړائي چې سار ته يې وراساوي، بيا ار څوک چې اغا وکسي ورپرې و وخوندي. ۳۰اغا و يائي چې دغ ساړي دې ويدونئ کور شيري که، خو ويې نه شول کړائي چې سار ته يې وراساوي. ۳۱ليا کيم داسې بادشا و وي چې دې بل بادشا سره جاګړې دې پوره څي او دې دغ نه وره چې اوال کشيني او فکر وکو چې ايا دې خپل لاسې زرې عسکرې سره و وکړائي شي دې يغ بل بادشا سره چې شل زره لشکر لري، وجنګيژي؟ ۳۲که چيرې اغا ونه شي کړائي، بيا په دا نه دې مخه چې ديشمن ورته روراسيژي، اغا و غړي ولاژي او دې صولحې دې شاړطينې په حق کې و ځنې غوشتنه وکو. ۳۳په دغ رانګ په توس کې ايڅوک تر يغې پره دې مو شاګرد کيدائي نه شي، ترڅو پره چې دې خپل مول او دولت نه تير نه شي.
دې بې خوانده مولګې مثال
(متي ۵: ۱۳ او مرقوس ۹: ۵۰)
۳۴مولګه شه شائي دائي، خو که په خپله مولګه بې خوانده شي بيا و اغا څرنګې په څټ خپل خواند پيدو کو؟ ۳۵دې يغې نه نور نه دې منځکې دې پوره او نه دې سرې دې پوره کور وخاستل کيژي او خالک اغا لرې سنړ وائي. که څوک غوژينه لري، بيا اغا دا ووروي.“